Ponowne zerwanie więzadeł krzyżowych przednich kolana

       Przeszedłem rekonstrukcje ACL i ponownie zerwałem wiązadła krzyżowe w operowanym kolanie. Właściwie to nie zerwałem wiązadła tylko imitujący je przeszczep wstawiony podczas operacji. Niestety powtórne zerwanie zdarza się często, zdecydowanie częściej niż byśmy się spodziewali i niż byśmy sobie tego życzyli. Czy bolało bardziej niż za pierwszym razem? Zdecydowanie tak! a to z jednej, prostej przyczyny - kiedy zrywasz więzadła po raz pierwszy pozostaje Ci nadzieja, że to tylko skręcenie kolana, że przejdzie, że tylko coś chrupnęło i będzie dobrze. Nawet po diagnozie łudzisz się, że szybko uporasz się z operacją i wrócisz do zdrowia. Masz nadzieję... taa... Za drugim razem sytuacja jest inna. Zostajesz obdarty z tej dziecięcej naiwności. Ja niemal od razu zdałem sobie sprawę z tego, co się właśnie stało. Wykrzywione kolano, trzask, ból... Poznałem ten ból. Już wiedziałem, że wszystko (operacja, rehabilitacja, fizjoterapia itd.) poszło na marne. Na dodatek byłem świadomy, przez co będę musiał znowu przechodzić... Jeśli znalazłeś się w takiej sytuacji i jesteś przygnębiony to uprzedzam, że dalsza część tego tekstu również nie będzie napawała optymizmem. Tym razem nie zamierzam głaskać Cię po jajach i mówić, że wszystko będzie dobrze. W zamian za to przedstawię szczerą prawdę, zgoda?

       Być może ciekawy jesteś, dlaczego
doszło u mnie do powtórnego zerwania wiązadeł krzyżowych kolana. Być może jesteś zaskoczony, bo dużo czytałeś o tym, że po rekonstrukcji kolano jest wytrzymalsze od zwykłego, wiecznie zdrowego stawu, a wprowadzone podczas zabiegu zamienniki naturalnych wiązadeł są bardziej elastyczne, bardziej wytrzymalsze, bardziej funkcjonalne. Otóż nie, w żadnym przypadku nie są one "bardziej". Być może lekarz naobiecywał Ci możliwość powrotu do pełnej aktywności fizycznej, a nawet uprawiania wyczynowego sportu. Postaram się delikatnie zasugerować Ci, dlaczego się myliłeś: Radamel Falcao - piłkarz jednego z największych klubów Świata, Manchesteru United, dawno temu przeszedł rekonstrukcje, którą przeprowadzili czołowi specjaliści, odbył fizjoterapię, rehabilitację i co? Aktualnie po każdym meczu odczuwa silny ból w kolanie i przez kilka godzin musi okładać je lodem. Cierpi także na liczne urazy mięśni ściśle powiązanych ze stawem kolanowym; łydki, dwugłowym, czworogłowym. A propo czworogłowego, Kuba Błaszczykowski - jeden z najlepszych polskich piłkarzy, zawodnik wyśmienitego niemieckiego klubu, Borussi Dortmund. Przeszedł kontuzję zerwanych wiązadeł krzyżowych, jeszcze dobrze nie powrócił na boisko i już uszkodził mięsień czworogłowy. Michał Efir - piłkarz. Kiedy grał w Legii Warszawa, zerwał więzadła aż trzykrotnie! Takich przykładów jest wiele. Oczywiście, najbardziej znane są te, które dotyczą sportowców, gdyż jest o nich w miarę głośno. Ciężko mi oceniać, jak wygląda sprawa u zwykłych śmiertelników, ale wśród swoich znajomych naliczyłem aż pięć osób, które powtórnie zrywały wiązadła krzyżowe przednie kolana (ACL) dwa lub więcej razy.
Zauważ, że sportowcami zajmowali się wybitni zagraniczni specjaliści, o jakich w Polsce możesz pomarzyć, dłubiąc palcem w nosie. Oczywiście możesz powiedzieć, że ich organizmy są eksploatowane ponadprzeciętnie i okej, zgodzę się z tym, ale od razu powiem, że nie ma to znaczenia, ponieważ po rekonstrukcji są tylko dwie możliwe drogi: albo jesteś w pełni zdrowy, albo nie. Niestety ta druga opcja jest najczęściej spotykana. Niektórzy desperaci decydują się na obrzydliwie drogie (mniej więcej, ale raczej więcej niż 60 tys. zł) sztuczne więzadło, którego wykonanie ze sztucznego tworzywa ma zapewnić nieziemską wytrzymałość. Przykro mi o tym mówić, ale w rzeczywistości przypomina ono kawałek sznurówki i pomimo dobrych chęci nie jest w stanie zastąpić naturalnego więzadła, ponieważ organizm ludzki jest cudem. Ideałem inżynierii, mechaniki, funkcjonalności. Nie da się umieścić przeszczepu w dokładnie taki sposób, w jaki ulokowane jest naturalne wiązadło. Z tego powodu kolano nawet jeśli po rekonstrukcji jest stabilne to pracuje inaczej niż zwykłe. Nigdy nie osiągniemy tak dobrego stanu mechanicznego, jakie ma zwykły, zdrowy, nieremontowany staw kolanowy. Dążymy jedynie do maksymalnego upodobnienia jego funkcji i naśladowania mechanicznych zdolności. Niestety nie uwolnimy się od tego, że każda ingerencja w organizm człowieka pozostawia po sobie ślad, który prędzej czy później o sobie przypomni. Dodatkowo zmartwię Cię tym, że nawet jeśli nie uprawiasz sportu i starasz się oszczędzać kolano po rekonstrukcji to statystyki są nieubłagane - zdecydowana większość osób po przebytej rekonstrukcji wiązadeł krzyżowych udaje się kilka, kilkanaście lat po zabiegu na wykonanie następnego, zdecydowanie bardziej inwazyjnego, a mianowicie na wszczepienie endoprotezy stawu kolanowego, a polega to krótko mówiąc na wykrojeniu całego kolana i wszczepieniu w jego miejsce czegoś, co próbuje (z dużo gorszym skutkiem niż w przypadku przeszczepu imitującego więzadła) naśladować czynności mechaniczne zwykłego kolana.

       Nie martw się jednak na zapas. Dbaj o swoje kolano oraz o jego najlepszych przyjaciół, czyli mięśnie stabilizujące ten staw (łydki, czworogłowe, dwugłowe), nie zaniedbuj rehabilitacji, a kolano po nawet kilku operacjach odwdzięczy Ci się długą i solidną pracą;)